sexta-feira, 24 de abril de 2009

Antes puto que gallego?

Desde hai séculos, a imaxe dos galegos asociouse a xentes incultas, atrasadas, supersticiosas ou brutas, creándose un estereotipo negativo que aínda perdura no tempo e co que moitos tiveron que cargar, pero...de onde naceu ese esterotipo?, por qué?, por qué hai cómicos que na televisión simulan acento galego?. Respostas a estas e máis preguntas no seguinte artigo.



Quen comezou a implantar o estereotipo co galego inculto, atrasado, etc..?

Principalmente foron escritores casteláns (madrileños na súa maioría) tan influintes como Quevedo, Luis de Góngora, Lope de Vega ou Tirso de Molina. Eles foron os primeiros en facer mofa, descalificar e ridiculizar non só aos galegos, senón ao idioma galego e mesmo á propia Galicia.

¿Que diablos alabáis la tierra de Galicia, que juro a Dios toda ella es tierra de mierda?.
(Lucas Hidalgo)

Cando naceu este deprezo cara todo o que representaba Galicia?

Comezou pouco tempo antes do ano 1500, cando os monarcas castellano-aragoneses conseguiron impoñerse polas armas sobre os ultimos nobres combativos do reino de Galicia. Esta dura derrota supuxo o comezo da marxinación de Galicia, un reino-colonia -chamada rabo de Castilla-que sen voz nin voto nas cortes castelás enchía as arcas dunha monarquía que comezaría a residir en Madrid, a nova capital castelá.

"español trasplantado en italiano, y gallego engerto en romano,
nacido en la villa de Salvatierra, y bautizado en la ciudad de Roma:
la una cabeza del mundo, y la otra rabo de Castilla

Castela e a súa cultura comezaron a impoñerse sobre o resto de linguas -groseras y asperas- como xa no ano 1490 dicía Gonzalo García de Santa María, ademáis de engrandecer a Castela.

"Y porque el real imperio que oy tenemos es castellano, y los muy excelentes
rey e reyna nuestros señores, an escogido como por assiento e silla
de todos sus reynos, el reyno de Castilla".



Por qué razón tiveron tal ensañamento contra os galegos?

Principalmente porque a derrota militar dos nosos ultimos nobres combativos supuxo que os galegos comezasemos a ser vistos como uns escravos naturais, como unhas xentes pobres, analfabetas e obstinadas, do mesmo xeito que os ingleses trataron aos irlandeses, ou os franceses aos bretóns.

Por outra parte, este ensañamento tiña o obxectivo de introducir unha lingua e cultura netamente "española/castelá" sobre un reino sometido -Galicia- que seguía a falar outra lingua diferente e onde incluso existían nobres como a condesa de Altamira que xa se negaran a asinar documentos en castelán pouco despois do ano 1500.

"A gallego pedidor, castellano tenedor"

"No salen tantas flores en diez mayos,
como en Galicia mozas y lacayos"


Ata que punto chegou ese sistemático ensañamento?

A todos os posibles. O ensañamento e a ridiculización chegou a todos os puntos, Galicia, contra os galegos, contras as galegas, contra Galicia, contra o idioma galego, e en xeral contra todo o que tiña que ver con Galicia.


1. Descalificacións contra Galicia:

Oh, montañas de Galicia,
Cuya, por decir verdad,
Espesura es suciedad,
Cuya maleza es malicia,
Tal, que ninguno
codicia
Besar estrellas pudiendo,
Antes os quedais haciendo
Desiguales horizontes;
Al fin, gallegos y montes,
Nadie dirá que os ofendo.
(Luís de Góngora)

"Mi patria es común de dos, pues mi padre, que esté en gloria,
me decía que era español trasplantado en italiano, y gallego engerto en romano,
nacido en la villa de Salvatierra, y bautizado en la ciudad de Roma:
la una cabeza del mundo, y la otra rabo de Castilla"
(La vida y hechos de Estebanillo González)

"Y porque paró en Galicia,
se temo que paró en mal"
(Francisco de Quevedo)

"Papas de mijo en concas de madera,
cuevas profundas, ásperos collados,
es lo que llaman reino de Galicia"
(Luis de Góngora).

"Camino en que quepan dos,
verdad, limpieza y justicia,
no la hallareis en Galicia"

¿Que diablos alabáis la tierra de Galicia, que juro a Dios toda ella es tierra de mierda?
(Lucas Hidalgo)

Contra os habitantes de Galicia


“Soberano señor, que permitiste que los gallegos te llamasen padre

"Antes puto que gallego"
(Francisco de Quevedo)
Aunque gallego, es honrado”.
(Monroy y Silva)

"Ni perro negro, ni mozo gallego"
(Lope de Vega)

"A gallego pedidor, castellano tenedor"

“Gallegos, gente no santa.”

"¿Rogaste a gallegos?,
ya no puedes venir a menos".
(Tirso de Molina)

"Los gallegos no se colocan en predicamento, porque no son alguien"
(Miguel de Cervantes)

"No salen tantas flores en diez mayos,
como en Galicia mozas y lacayos"

"Eres honrado. -Y noble, aunque gallego".
(Tirso de Molina)

"Antes moro que gallego"

"Gallego, vuelvete moro y te daré dos reales".

"Venga el gallego a segar,
miserable jornalero,
que los hombres de Castilla
tienen el trabajo a menos".

"Los gallegos vinieron al mundo para descanso de los animales".

- "Soys de Toledo?
-No soy, sino gallego.
-¿Gallego?
Para enviar un recado será muy lindo criado."
(Tirso de Molina)

Contra as mulleres galegas

Se os homes de Galicia tiñan que marchar como "segadores" a Castela ou como servos a Madrid, as mulleres tamén tentaron buscar sustento na capital madrileña. As servas galegas, tal que servas provintes das Indias, encheron Madrid durante os séculos XVI-XVII. Os señoritos para os que traballaban utilizaban a súa condición servil para aproveitarse delas, tratandoas como "mujeres faciles" sufrindo estas, toda clase de humillacións, violancións e acosos, asi como unha degradante ridiculización do físico das galegas, chegando case ata o racismo.
"Ai gallegas, rollizas como un nabo, entre puerca y mujer,
que baja al río, y lava más gualdrapas que un esclavo"
(Lope de Vega)

"Moza gallega, sin seguirla, ella se entrega"

"moça gallega que por ser muy cortés, era facil en el prometer y
mucho mas en el cumplir.."
(Fernández de Avellaneda)

"No fíes en perro que cojea, ni en amor de gallega"

"Muy góticas de facciones, y de pelo muy espín;
virginidades monteses aman a lo jabalí”.
(Francisco de Quevedo)

"Una gallega me sirve,
y sirve como gallega."

"Con la novia de este mozo,
que es una limpia zagala,
si la hay en toda Galicia,
supo que puercos guardaba"

Contra o idioma de Galicia
O galego, paradoxicamente a que fora a segunda lingua máis importante de Europa na Plena Idade Media, pasaría a ser menospreciada, como unha lingua de ignorantes, atrasados e indaptados ao castelán. Foron moitos os afamados escritores que nos deleitaron con grandes opinións sobre o noso idioma:

"Si a la lengua la ciencia no acompaña, lo mismo es saber griego que gallego".
(Lope de Vega)

“Galicia nunca fértil de poetas”

"El gallego fue creado para el descanso del asno".
(Miguel de Unamuno)

Sigue estando vixente este estereotipo en España?

Desgraciadamente si. Se ben é certo que os agravios a Galicia e aos seus habitantes son moito menos públicos, non é difícil atopar sinais de descredito e desprezo do que Galicia representa.

De todos é coñecido, ou debe ser coñecido, que a Real Academia Española situa como sinónimo de "Gallego" palabaras como tartamudo (tartexo) ou tonto (parvo). Do mesmo xeito, atacase silenciosamente ao noso idioma co fin de desprestixialo. Comparemos a diferencia entre as definicións "Castellano" e "Gallego".


49 comentários:

  1. Me llama la atención que esta página comience con una serie de afirmaciones sobre la mala fama que tienen los gallegos y la lengua autóctona de Galicia y que inmediatamente estas opiniones negativas, atribuidas a las figuras literarias más eminentes y prestigiosas de la literatura clásica española y universal,tengan que ser ilustradas con citas que pertenecen a autores que ni Dios conoce, porque de los autores que nombran no ofrecen más que un testimonio muy tibio, si se tiene en cuenta la amplitud de su obra, que lo abarca todo y lo cuestionan todo. Lo que estos autores dicen de los gallegos es anecdótico, o es que no han leído una de las obras cumbre de la picaresca española? En "El Buscón", Quevedo realiza una sátira mordaz sobre una gran diversidad de personajes y no deja títere con cabeza; en esta novela sólo hace una insignificante referencia a las mejillas coloradas de una criada gallega y yo he visto a algún gallego ofenderse por este motivo, no sé que habría pasado si a la tal criada la hubiera embadurnado con mierda o la hubiera hecho degustar carne de cadáver como hace con el pobre don Pablos, que es de Segovia.En la actualidad no se si esta imagen de los gallegos tiene alguna vigencia entre los españoles, lo que sí sé es que la tiene entre los argentinos a los que aquí no se nombra; los gallegos llegaron a Argrntina en avalancha a partir de la segunda mitad del siglo XIX debido al periodo de bonanza económica que disfrutaba el país. Para entonces los clásicos españoles hacía siglos que habían muerto y dudo mucho que el pueblo llano argentino disfrutara de un nivel cultural tan elevado como para conocer de ellos poco más que sus nombres, en el mejor de los casos. La fama de la que disfrutan los gallegos en Argentina no fueron a creársela los castellanos (o los madrileños), hay mucho publicado sobre ello en ese país, búsquenlo, les costará menos encontrarlo que lo de Lucas Hidalgo. Se pasan la vida buscando culpables y los tienen en casa.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. En Argentina se les llama gallegos a todos los españoles, y que yo sepa, los gallegos siempre fueron a trabajar cuando emigraron, y muy duro, no a robar ni a malear...pero hay que saber, que el gallego es anterior al castellano, más cercano al latín y por lo tanto una lengua más culta, y que ni a base de sangre y espada han podido doblegar...

      Eliminar
    2. a mi me llama la atención como puedes juzgar a una cultura sin tener ni idea de ella, o por lo menos es lo que muestras.
      -iCuando dices: " entonces los clásicos españoles hacía siglos que habían muerto y dudo mucho que el pueblo llano argentino disfrutara de un nivel cultural tan elevado como para conocer de ellos poco más que sus nombres, en el mejor de los casos." Mira no se si conocerán al menos el nombre, pero te aseguro que una gran parte de la literatura gallega esta escrita en latinoamerica con autores importantisimos como rosalia, curros, blanco amor, luis seoane, castelao e moitisimos outros. asi que los clasicos españoles no lo se, pero los gallegos si, por lo que te pido mas respeto.
      - Cuando dices: "La fama de la que disfrutan los gallegos en Argentina no fueron a creársela los castellanos (o los madrileños)" te vuelvo a pedir mucho respeto a los gallegos porque todavia hay miles de familia gallegas viviendo en el extranjero (de ahi el dicho: es muy dificil ir a cualquier parte del mundo y no encontrarte un gallego).
      y no se si el extereotipo de que los gallegos somos gente inculta, montuna etc. lo habran creado estos literatos castellanos pero desde luego que existe y no creo que sea por culpables de casa

      Eliminar
    3. Entérate como Rosalía cuenta el año 1835 en Galicia y entonces veremos si el motivo de su emigración fue la bonanza económica de Argentina.

      Eliminar
    4. ... Apestas a prepotencia... No conoces la historia de Galicia ni por el forro... Además de faltarle al respeto al pueblo argentino... Creo firmemente que el que debe seguir buscando eres tú. Flaca defensa a los castellano y al castellano (lengua de Castilla era y sigue siendo). En este País hay mucha más cultura, y no precisamente asociada a la Meseta. Y por lo que puedo observar sigue habiendo mucho odio.... Qué penita me da la gente destructiva como tú.

      Eliminar
    5. Los gallegos son los irlandeses de España. Ellos emigraron a América por la peste de la patata y nuestros antepasados emigraron por O ANO DA FAME DE 1853. Rosalía de Castro describe perfectamente la situación de los labriegos que no encontraban otro modo de subsistir que huir. No fue por bonanza económica. Un gallego tenía que trabajar en Cuba como dos negros. Hay mucho que saber que se ha olvidado, que no ha gozado de la publicidad que a los gobernantes le interesa. Muchos nobles gallegos fueron virreyes en América.

      Eliminar
    6. Si eso pense yo al principio de leer...te leiste completo el texto?

      Eliminar
  2. Sr anonimo, eu tamen creo q efectivamente esta imaxe xa non a tenhen a maioria dos espanois senon moitos dos galegos e os arxentinos tamen, POporque galegos son.

    ResponderEliminar
  3. Viva o galego Castiñeiras!
    Por espropiar a Igrexa, pasar da Banca e tirar o libro de bautismo nacional-católico nun garaxe!

    ResponderEliminar
  4. E menosprezar estas ideas, nada inocentes nin sen intención, é non coñecer (ou rexeitar recoñecer) a natureza mezquiña do español; isto chega até os nosos días, nos xulgados (onde un fiscal emprega como argumento para meter no cárcere a unha inocente que é "muy gallega", ou un xuiz español impide o traslado duns fillos porque "educar en gallego es inútil"), no trato político e, polo tanto, no social e laboral, no mesmo dicionario do seu idioma ou nas declaracións dos políticos e periodistas españolistas, que revelan a súa mentalidade e cal será sempre o lugar da Galiza na identidade española, todo o cal xera, á súa vez, unha autoimaxen e un apatriotismo que condena á terra e a identidade propia á peor humillación, e amplos estratos da sociedade dispostos a vendela sostidos por descorazonadoras maiorías absolutas nadas da cobardía e o autoodio inxectados desde a españolidade.

    ResponderEliminar
  5. "La fama de la que disfrutan los gallegos en Argentina no fueron a creársela los castellanos (o los madrileños)"

    Non, por suposto, é moito más sinxelo e non hai que ler autor ningún: todo-los malvados e cobardes souberon sempre humillar e rirse dos pobres e dos que non se podían defender.
    De calquera xeito, se tan mala fama ten a patria galega, poderían quedar na Arxentina no canto de vir eiquí en tropel.

    ResponderEliminar
  6. Que Lope de Vega non é coñecido, que Quevedo non é coñecido?????????????' Manda carallo na Habana... o que hai que escoitar Anónimo 1

    ResponderEliminar
  7. "Cuando el rio suena, agua lleva" O que non podemos facer é culpar a o mundo enteiro que fala mal dos galegos, máxime na pluma de cabezas tan ilustres amparándonos en que no "comprenden a nosa forma de ser" e nun suposto esprendor pasado da Galiza (que é precisamente iso; pasado)

    ¿Non será máis ben que a iñorancia e a estulticia son cousa universal? Eu tiven ocasión de ver como se comportan moitos galegos polo mundo adiante i é cousa de noxo: cerrados, soeces, currantes no sentido máis baixo (é dicir, traballar a corto plazo porque non queda outra) apoucados, cínicos, acomplexados, panzistas... Tan só hai que entrar na Galicia profunda para ver a certos elementos máis propios da flora que da fauna, ou encender a TVG para deleitarse coa imaxe que nos empeñamos en dar de nos mesmos.

    O pobo Galego o que lle falta é diñidade; e para ter diñidade fan falta individuos libres , e para ter individuos libres fai falta ilustración; e para ter ilustración fai falta cidadanía; e para ter cidadanía fai falta urbanización, industria. Cando deixemos a aldea, de exportar politicuchos e gaiteiros de toda tipo e cor comezaremos a ser respectados máis alá do tópico e de Siniestro total. . Mentras tanto, a reirlle as gracias a Alfonso Alfonso, porque xa sabemos "Lus gallegos somus mui integente i tenemos mucho sintido del humor Buenafuente"

    Eu , como galego, entendo os meus paisanos, porque son como eles, e os defenderei sempre; pero entre galegos podemos dicirnos: temos que cambiar; deixarnos de aferrar a vellos mitos nacionalistas e a tópicos evasivos vidos dende Castela. Nas novas xeracións queda isto.

    T.R

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. De acordo, só refutar: "O pobo Galego o que lle falta é diñidade; e para ter diñidade fan falta individuos libres , e para ter individuos libres fai falta ilustración; e para ter ilustración fai falta cidadanía; e para ter cidadanía fai falta urbanización, industria." A industria, coma se ve en China, non ten nada que ver coa cidadania, coa liberdade, e coa ilustración.

      Eliminar
    2. Total mente deacuerdo, gallego naci y orgulloso de ello, somos trabajadores y duros, dice la gente alla donde vamos, pero tambien somos del monte, solitarios y amarrados, muchas cosas se dicen de los gallegos, pero lo cierto es que todo son patrañas y envidias porque todo el mundo sabe que hay un gallego de ferrol en la luna ;)

      Eliminar
    3. Vaia barbaridade "Cando deixemos a aldea, de exportar politicuchos e gaiteiros de toda tipo e cor comezaremos a ser respectados máis alá do tópico e de Siniestro total", son de aldea, teño dúas carreiras superiores e falo catro idiomas. Na aldea hai xente cunha sabiduria inmensa e tamén analfabetos, pero nin máis nin menos que nas cidades.
      Mentras tanto, a reirlle as gracias a Alfonso Alfonso, porque xa sabemos "Lus gallegos somus mui integente i tenemos mucho sintido del humor Buenafuente". Sobre esta parte do comentario, deixasme pampo, porque simplemente te ris do acento dun compatriota, do seu acento galego, que eu tamén teño cando falo español ou inglés.
      Unha cousa é certa, entre a xente galego-falante como parece ser ti, hai muito autoodio e rematarei a contestación ao teu aberrante comentario, do mesmo xeito que o comezaches, cun refrán (español tamén): "dime de que presumes y te diré de lo que careces"

      Eliminar
    4. Aquí nació un Franco que puso a todos los españoles tiesos, daba igual que fuesen castellanos o catalanes, tiesos de pie o tumbados. Así que más respeto que hasta que no estiró la pata hizo lo que le salió del higo y además bendecido por la iglesia y bajo palio.Todos los que quisieron mandar en España tenían que decirle AMÉN.Ahora tenemos a Rajoy que ha conseguido seguir haciendo lo mismo escondido detrás de un plasma.No hay región de España que de tal variedad de mandatarios.Y ha vuelto a ganar...

      Eliminar
    5. Si el argumento para engrandecer a Galicia es la basura que habéis exportado en forma de Franco, Fraga, cañita brava o Rajoy... mal vamos. Nunca en mi vida conocí a un gallego que entre en la descripción de esos clásicos castellanos ( supongo que ese odio vendrá de cuestiones geopolíticas y guerras de la época más que de un análisis sociológico sesudo y coherente ). Nunca he conocido un gallego que me dieran la sensación de estar podrido por dentro ( aunque obviamente los habrá ), y creo que puedo decir que, excepto supongo ciertas ideologías nacionalistas y reaccionarias, la imagen que tenemos de vosotros es rural, sí, pero en ningún caso mala ( preguntadle a los andaluces, que ellos si que están estereotipados, y no dejan de tomárselo con el humor que les caracteriza ). Se dice por aquí que no sabe si subís o bajáis, que teneís una forma de hablar tristona, se dice que las gallegas son pasionales, se dice que solo en el campo se habla gallego, y que históricamente las propias clases medias gallegas fueron las que denostaron la lengua. Se dicen cosas que serán verdad,y cosas que serán mentira, pero nunca oí decir que seáis cínicos, ni mezquinos, ni esclavos, ni deshonestos, etc. Es más, hay que ser estúpido para pensar que alguien es de tal o cual forma por nacer aquí o allá. En cuanto a una serie de argumentaciones que he leído: el gallego es más culto por ser más próximo al latín. El latín es más culto que el bretón o que cualquier otra lengua de origen céltico? por que? por haber colonizado Roma media europa? por eso es más cculto que las lenguas indoeuropeas? por ser la lengua del primer estado fascista de la historia? por ser una lengua en exceso ornamentada para reflejar la grandeza de un imperio colonial despótico? manda coj... ergo el castellano es más culto porque pertenece a un imperio más hegemónico y longevo, no? MANDA COJ! El otro argumento chirriante: La mezquindad característica española... es decir, que para refutar el que alguien achaque unas connotaciones negativas a una procedencia... lo que hay que hacer es exactamente lo mismo pero a la inversa! MANDA COJ! En fin. Simplemente comentar ( de un catellano-andaluz, como es mi caso ) que si algo tienen de bueno las regiones del estado que no son Castilla, es que no están demasiado contaminadas por un nacionalismo rancio, xenófobo y colonialista como el castellano-español. Haced el favor de no incidir en los mismos errores que nosotros anda.

      Eliminar
  8. Entra neste blog e fai o teu comentario acerca do tema tratado, polo de agora só hay unha entrada, pero próximamente iránse creando máis, e a verdade gustaríanos saber o punto de vista da xente.
    Un saúdo.
    http://cospesnaterra24.blogspot.com.es/

    ResponderEliminar
  9. pues toda la literatura es poca , para definirlos , os habeis olvidado de miguel de cervantes ,,,

    BONDAD HONESTIDAD Y JUSTICIA NO LOS PIDAS EN GALICIA NI AUNQUE LOS PIDAS POR DIOS .


    Alguien ha oido hablar d ela madicion de la gitana , pleitos tengas pleitos ganes ,,ahora hay una version , de cosecha proppia por experiencia propia ,,, "PLEITOS TENGAS EN GALICIA " toma maldicion , esta si es mala de cojones ,,, tener pleitos en tierras donde no son buenos ni honestos ni justos segun miguel de cervantes , y hoy en dia 2013 sigue teniendo vigencia


    solo han de ir a los juzgados de alli y ver quien graba y quien no los juicios para inventarse lo que quieren después ,,,,

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Cite a obra de Cervantes em que essas expressões aparecem e contextualize-as, por favor.

      Eliminar
    2. "Los gallegos no se colocan en predicamento, porque no son alguien". está tomado de La tía fingida, obra atribuida a Miguel de Cervantes, pero,,,

      Eliminar
    3. Convidada, pues, del mucho silencio de la noche y de la comodidad del tiempo, dióle gana de hablar a Dona Claudia, y así en medio tono comenzó a decir a la sobrina en esta guisa:

      Consejo de Estado y Hacienda.

      «Muchas veces te he dicho, Esperanza mía, que no se te pasen de la memoria los consejos, los documentos y advertencias que te he dado siempre: los cuales, si los guardas como debes y me has prometido, te servirán de tanta utilidad y provecho, cuanto la mesma esperiencia y tiempo, que es maestro de todas las cosas y aun descubridor, te lo darán a entender. No pienses que estamos aquí en Plasencia, de donde eres natural, ni en Zamora, donde comenzaste a saber qué cosa es mundo -y carne- ni menos estamos en Toro, donde diste el tercer esquilmo de tu fertilidad, las cuales tierras son habitadas de gente buena y llana, sin malicia ni recelo, y no tan intrincada ni versada en bellaquerías y diabluras como en la que hoy estamos. Advierte, hija mía, que estás en Salamanca, que es llamada en todo el mundo madre de las ciencias, archivo de las habilidades, tesorera de los buenos ingenios, y que de ordinario cursan en ella y habitan diez o doce mil ESTUDIANTES, gente moza, antojadiza, arrojada, libre, liberal, aficionada, gastadora, discreta, diabólica y de humor. Esto es en lo general, pero en lo particular, como todos, por la mayor parte, son forasteros y de diferentes partes y provincias, no todos tienen unas mesmas condiciones; porque los VIZCAÍNOS, aunque son pocos como las golondrinas cuando vienen, es gente corta de razones, pero si se pican de una muger son largos de bolsa, y como no conocen los metales, así gastan en su servicio y sustento la plata, como si fuese hierro de lo mucho que su tierra produce. Los MANCHEGOS es gente avalentonada, de los de Cristo me lleve, y llevan ellos el amor a mogicones. Hay también aquí una masa de ARAGONESES, VALENCIANOS y CATALANES; tenlos por gente pulida, olorosa, bien criada y mejor aderezada, mas no los pidas más, y si más quieres saber, sábete, hija, que no saben de burlas, porque son, cuando se enojan con una muger, algo crueles y no de mui buenos hígados.

      »Los CASTELLANOS NUEVOS, tenlos por nobles de pensamientos, y que si tienen dan, y por lo menos si no dan no piden. Los ESTREMEÑOS, tienen de todo como boticarios, y son como la alquimia, que si llega a plata, lo es y si al cobre, cobre se queda. Para los ANDALUCES, hija, hay necesidad de tener quince sentidos, no cinco, porque son agudos y perspicaces de ingenio, astutos, sagaces, y no nada miserables; esto y más tienen si son CORDOBESES. Los GALLEGOS no se colocan en predicamento, porque no son alguien. Los ASTURIANOS son buenos para el sábado, porque siempre traen a casa grosura y mugre. Pues ya los PORTUGUESES, es cosa larga de describirte y pintarte sus condiciones y propiedades, porque, como son gente enjuta de celebro, cada loco con su tema; mas la de todos por la mayor parte, es que puedes hacer cuenta que el mismo amor vive en ellos envuelto en laceria.

      Eliminar
    4. (CONTINUO)
      »Mira, pues, Esperanza, con qué variedad de gentes has de tratar, si será necesario, habiéndote de engolfar en un mar de tantos bajíos e inconvenientes, te señale yo y enseñe un norte y estrella por donde te guíes y rijas, porque no dé al trabés el navío de NUESTRA INTENCIÓN y pretensa que es PELALLOS Y DISFRUTALLOS A TODOS; y echemos al agua la mercadería de mi nave, que es TU GENTIL Y GALLARDO CUERPO, tan dotado de gracia, donaire y garabato PARA CUANTOS DE ÉL TOMAN CODICIA.

      »Advierte, niña, que no hay maestro en toda esta Universidad [DE SALAMANCA], por famoso que sea, que sepa tan bien leer en su facultad, como yo sé y puedo enseñarte en esta ARTE MUNDANAL QUE PROFESAMOS; pues así por los muchos años que he vivido en ella y por ella, y por las muchas esperiencias que he hecho, puedo ser jubilada en ella: y aunque lo que agora te quiero decir, es parte del todo que otras muchas veces te he dicho, con todo eso quiero que me estés atenta y me des grato oído, porque no todas veces lleva el marinero tendidas las velas de su navío, ni todas las lleva cogidas, porque según es el viento tal el tiento.»

      Estaba a todo lo dicho, la dicha niña Esperanza, bajos los ojos, y escarbando el brasero con un cuchillo, inclinada la cabeza sin hablar palabra, y al parecer mui contenta y obediente a cuanto la tía le iba diciendo; pero no contenta Claudia con esto, le dijo:

      «Alza, niña, la cabeza, y deja de escarbar el fuego: claba y fija en mí los ojos, no te duermas, que, para lo que te quiero decir, otros cinco sentidos más de los que tienes debieras tener, para aprenderlo y percibirlo.»

      A lo cual replicó Esperanza:

      «Señora tía, no se canse ni me canse en alargar y proseguir su arenga, que ya me tiene quebrada la cabeza con las muchas veces que me ha predicado y advertido de lo que me conviene y tengo de hacer: no quiera ahora de nuevo volvérmela a quebrar. Mire ahora, ¿QUÉ MÁS TIENEN LOS HOMBRES DE SALAMANCA QUE LOS DE OTRAS TIERRAS? ¿Todos no son de carne y hueso? ¿Todos no tienen alma, con tres potencias y cinco sentidos? ¿Qué importa que tengan algunos más letras y estudios que los otros hombres? Antes imagino yo que los tales se ciegan y caen más presto que los otros, y no se engañan, porque tienen entendimiento para conocer y estimar cuánto vale la hermosura. ¿Hay más que hacer, que incitar al tibio, probocar al casto, negarse al carnal, animar al cobarde, alentar al corto, refrenar al presumido, despertar al dormido, convidar al descuidado, acordar al olvidado, requerir al... escribir al ausente, alabar al necio, celebrar al discreto, acariciar al rico, y desengañar al pobre? ¿Ser ángel en la calle, santa en la iglesia, hermosa en la ventana, honesta en la casa, y demonio en la cama?

      »Señora tía, ya todo esto me lo sé de coro: tráigame otras cosas nuevas de que avisarme y advertirme, y déjelas para otra coyuntura, porque le hago saber, que toda me duermo, y no estoy para poderla escuchar. Mas una sola cosa le quiero decir, y le aseguro, para que de ello esté mui cierta y enterada, y es que no me dejaré más martirizar de su mano, por toda la ganancia que se me pueda ofrecer y seguir. TRES FLORES HE DADO Y TANTAS A VMD. VENDIDO, y tres veces he pasado insufrible martirio. ¿Soy yo por ventura de bronce?, ¿no tienen sensibilidad mis carnes?, ¿no hay más sino dar puntadas en ellas como en ropa descosida o desgarrada? Por el siglo de la madre que no conocí, que no lo tengo más de consentir. Deje, Señora tía, ya de rebuscar mi viña, que a veces es más sabroso el rebusco que el esquilmo principal; y SI TODAVÍA ESTÁ DETERMINADA QUE MI JARDÍN SE VENDA CUARTA VEZ por entero, intacto y jamás tocado, busque otro modo más suave de cerradura para su postigo, porque la del sirgo y ahuja, no hay pensar que más llegue a mis carnes.»
      http://www.cervantesvirtual.com/obra-visor/novela-de-la-tia-fingida-version-porras-de-la-camara-por-francesonwolf--0/html/ffbd2256-82b1-11df-acc7-002185ce6064_33.html

      Eliminar
    5. Parece que a "tia" e a "sobrinha" estão a conversar de assuntos nada vegetais ("flores" e "jardins"), mas de facilidade para seduzir ("gentil y gallardo cuerpo") em Salamanca estudantes de diferentes procedência da España toda...

      Eliminar
    6. La pobre infeliz Esperanza es de Plasencia, castellana.De los gallegos no tiene nada que perder ni ganar, pues no existen, su identidad se ha eliminado por su semejanza y nexo con Portugal, potencia que competía con Castilla en la búsqueda de fieles para Cristo por todos los mares. Antes del Descubrimiento de América hubo guerra civil en toda la península,en donde se dilucidaba la unión de Castilla y Portugal, muy ventajosa a la identidad nuestra,o Castilla Aragón, pero la Iglesia no tendría intereses en que se formasen poderes civiles demasiado potentes, el futuro papa Alejandro Borgia,aragonés, casó a Isabel con Fernando. Pero Roma y el papa no se libraron del saqueo con el emperador Carlos I. Eliminar a los gallegos era eliminar a los portugueses de España.

      Eliminar
  10. nom lhe daria mais importancia ao tema...os castelans e os arxentinos, sobor de todo...o que tenhen e envexa...fumos segar a castela...quedaron coma vagos e trapalheiros;fumos trabalhar a arxentina...e mentras iles se miraban ao espelho i enchian o seu ego e narcisismo...nos sementabamos de bastardos arxentina...a mamala!! "iluminados"escritores castelans i mais "pseudointeligentes"argentinos...(obviamente nom meto a todos no saco...so a estos tipos de "especimenes"......firmado:GALEGO ATE MORRER

    ResponderEliminar
  11. Home, Philip Ross, teño a case total certeza de que a esencia (e mesmo pode que a estrutura) do teu texto se orixina no libro *Galicia vista por los no gallegos*, de Xesús Alonso Montero: se estou no certo, sería ben que recoñeceses a autoría primixenia...
    Conste que sinto pouca admiración por ese señor, vido a ser o actual presidente da RAG por camiños tortuosos, e teño a sensación persistente de que non flexiona demasiado ben as persoas gramaticais, con tendencia enfermiza a reducilas a eu - me - min - comigo, meu, o cal non lle impide andarse declarando marxista en toda hora e ocasión, veña a conto ou non, mesmo como se fose o único marxista do universo...
    Mais o que é xusto, é xusto.
    En canto aos comentarios externos sobre Galiza e os galegos, é milagroso que omitas mencionar a nosa equívoca actitude na escada. Esa situación tan pouco clara, que frecuentemente transplantan os comentaristas políticos á política do presidente Mari Ano Rajoy, como se todos fósemos iguais, na miña opinión é consecuencia da idiosincrasia atavicamente inquisitorial de cert@ tip@ que o galego soe atopar na escada, que padece unha enfermiza necesidade invencíbel de averiguar, sen reparar nos medios, a onde carallo vai o descoñecido galego en cuestión.
    Verbo do primeiro comentario dun anónimo, paréceme que ninguén soubo captar a súa fina retranca cando menciona eses "a autores que ni Dios conoce". Cun leve toque blasfemo que os seus lectores non poderemos máis que aprobar...

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Muito bom o teu, Nacho, especialmente o que dizes de Alonso das Mortes

      Eliminar
  12. Da España, nen bon vento nen bon casamento

    ResponderEliminar
  13. Que bom este blogue na sua totalidade! Pena que o dono não continuou a escrever mais artigos :(

    ResponderEliminar
  14. Leín o artigo moi interesada pero comecei a ler os comentarios... e creo que algo falla!! Estamos falando de referencias pasadas na literatura. Hoxe en día existe una "sorna" demasiado repetida no humor, como se decía pero polo resto creo que é evidente que a imaxe que os galegos damos agora fóra das nosas fronteiras é boa!!!
    O comentario de que a fama que temos en Arxentina non no la puxeron os casteláns... é certa, pero creo que nun sentido totalmente diferente!!! En Arxentina miles de familias galegas formaron a súa casa e a súa familia!!! Na árbore xenealóxica de calquer arxentino é facilísimo que apareza un galego!!! Chamánnos galegos a todos os españois!!!
    Os galegos temos unha terra fermosísima (nadie o pode negar) seguramente aínda por descubrir!!! Lin hai pouco nun artigo de Arturo Pérez- Reverte que os galegos non pedimos, estamos acostumados a loitar para sacarnos as castañas do lume. E é certo!! Nadie nos regalou nunca nada, e o que temos, pouco que sexa, gañámolo nós. Para min o grande erro da xente galega actual é que nos conformamos co que temos e non temos unha ambición como pobo de chegar xuntos a un destino concreto, simplemente deixamos que outros fagan... Pero eu que son xoven, creo que temos unha xuventude que empeza a ser inconformista, que quere máis e que ten as armas para loitar dignamente por un papel máis protagonista no país. Porque si había un texto que dicía que Galicia era a o rabo de castilla eu creo que aínda hoxe é o rabo de España. Non por como somos nós... sinon porque o país non nos ten en conta como en outros lugares... Témolos mal acostumbrados a que non fai falla que intercedan por nós, a loitar nós polo noso porque ninguén máis o fai.
    Outro comentara que tivera malas experiencias en Galicia!!! Amigo, non somos perfectos, pero non o é ninguén... e nos tempos que corremos (creo que falabas de xustiza) as cousas están verdes en todas partes, e neso si, como non, nós non podemos ser menos. Porque por desgraza o caciquismo sigue patente!!! Permitímolo a mior parte dos galegos e a maior parte de España todos os días... Iso non quere dicir que Galicia non sexa un lugar onde valga a pena vivir, coñecer a xente e visitar, porque a pesar de que en certos ambientes a mentira está á orde do día, creo que Galicia é unha terra formada por xente que na fala é espontánea e sincera, porque por factores diversos xa non comulgamos con rodas de muíños...e eso tamén ten o seu encanto!!

    ResponderEliminar
  15. Después de leer todos los comentarios sólo me queda esbozar una expresión muy nuestra ¿¡Pero, qué carallo é isto!?

    ResponderEliminar
  16. Acabo de leer todos os comentarios, e en algunas cousas estou de acordo, pero en outras, non. E verdade que os galegos levamos por o mundo un san benito que non nos bemeficia en nada. Pero tamen hay que ter en conta, que fai xa cerca de cen anos, cando empezaron as emigración masivas para terras americanas de galegos e galegas, hay que mirar cómo se vivia nas nosas aldeas daquela. En cada familia había un montón de fillos, terras e leiras para sembrar, escaseaban, porque eran dos señoritos de castela ou dos señores da comarca, animais domérticos, reses, vacas, porcos, eran no millor dos casos, a medias cos señoritos, que sempre levaban os mellores. Total, que nas aldeas había mais miserias que outra cousa. A escola, apenas se iba, asi que cando a emigración a américa abriu as portas, sairon en bandadas, xente con fame, cheas de piollos e miserias, a vivir en unas civilizacions, un pouco mais urbanizadas. Con esto non quero decir que foramos bestas nin que non estuveramos civilizados, pero hay que recoñocer que a vida e costumes na aldea, quedaba muy lexos da vida nuha cidade. Imaxinade a un antepasado noso, salido de una aldea da serra do courel ou de calquer aldea do interior de ourense ou lugo, que nunca vira una ciudade, nin un tren, nin un coche, nin nada que se parecera, de repente na mitade de Bos Aires New York, ou noutra ciudad calquera. A forma de reacionar, era muy diferente a o que el estaba acostumbrado. Eu lembrome no meu pobo, de un señor que estivo emigrado dez anos en New York, ¨no Norte¨, que era como el om chamaba, e contabanos cousas, alá por o principio dos setenta, que era eu un cativo, cousas de esa cidade, que naide o podiamos creer, e decíamos que estaba tolo. co tempo funme dando de conta que realmente era certo, que non exajeraba o decir que al casas eran tan altas como catro ou cinco chopos postos uns encima doutros e que vivía mais xente en una casa desa que en todo o noso pobo. A falta de experiencia en una gran urbe, volveos desconfiados, e claro esta, eles vivían como sabían. Era xente acostumbrada a un traballo duro, e una vida dura, e así seguian demostrando, aunque alí a vida era diferente. Por iso, a xente empezou a tratalos como xente rara. Penso que a una persona non se lle pode criticar, sen antes conocer a sua historia, e iso desgraciadamente e o que nos pasou os galegos. Despois nas fortes emigracions a paises europeos, pasou tres cartos do mismo, e un galego traballador, traballaba as horas que fixera falta, e moitas veces a prezos mais baixos que outros, por eso nos colleron tanta tirria. Hoxe, sen embargo, a cousa cambia moito. En calquer aldea, a xente esta digamos a última, todo veciño ten televisión, coche, internet, os nenos van as escolas, van a universidade, e sais da aldea, e van a vivir a calquier cidade, e non se nota o cambio, aunque levemos ese san benito escrito na frente, e a cultura galega e como a castelana ou como outra calquera ou millor, e o noso idioma e un idioma universal, raiz do actual castelan, asin que espero que como eu, os sintais orgullosos de ser galegos, e o pasado, xa e historia, o que importa e o futuro, que podamos ser un pobo competitivo, que o caciquismo e o conformismo, sean capítulos pasados da nosa historia.

    ResponderEliminar
  17. Al primer Anónimo: (En castellano, para que te enteres)

    Estamos hablando del Siglo de Oro en España, de modo que, ya sabes: puedes meterte Améria por dónde te quepa, que cuánto más la menciones, más fuera de tiesto meas.
    En ningún momento se ha mencionado a Argentina en el blog, cosa lógica, pues que yo sepa, los escritores del Siglo de Oro no pisaron, excepto en casos muy raros, el otro lado del Charco.
    Los gallegos no empezamos a emigrar en masa a mediados del siglo XIX, sino antes. Ya a mediados del XVIII hay emigración gallega, e incluso desde 1500. Fácilmente comprensible si se tiene en cuenta que los castellanos nos trataban como esclavos, criados, sirvientes, lacayos, fregonas, lavanderas e incluso putas. Del mismo modo, la elite dominante en América, castellana de pro, trataba igualmente a los gallegos como en España.
    Sí, ciertamente a todos los españoles se les llama "gallegos" en muchos países americanos (en contra de la voluntad de los gallegos, por supuesto, pero la ignorancia es muy atrevida), y ciertamente también, hoy en día la consideración de Galicia y los gallegos que se tiene en "tierras de ultramar" ha cambiado (por fortuna), pero no tanto. Aún es frecuente encontrarse blogs y páginas web argentinas con "chistes sobre gallegos", donde se repiten los mismos estereotipos que hemos leído antes en palabras de Quevedo, Cervantes, Lope de Vega, etc.: brutos, ignorantes, sucios... Aún hoy, así que no me venga con cuentos y hable de lo que trata el tema. Deje la emigración para otro momento, que parece que muchos americanos tienen un prejuicio con la Historia y, cuándo se habla de épocas europeas en las que América no tuvo participación, enseguida se van ustedes a lo actual para introducir su guinta del pastel (la mayor parte de las veces, guinda amarga y equivocada, casi siempre en varios siglos).
    En fin, para que lo tenga más claro: Si hablamos de la literatura del Siglo de Oro EN ESPAÑA no estamos hablando de las entonces colonias americanas, ni de la consideración actual que tengan los habitantes con respecto a los gallegos y Galicia. Dejen de mear fuera de tiesto.

    ResponderEliminar
  18. Castellanitos
    A chupala e seguila chupando pasades mais fame que ratas

    ResponderEliminar
  19. tienes razón , queria borrar el comentario pero no se podia , retiro lo dicho , no pueden pagar justos por pecadores ,

    ResponderEliminar
  20. Para o creador deste blog. ¿cabe a posibilidade de dicirnos en qué libros se fai mención aos galegos en cada un dos autores que se citan?

    ResponderEliminar
  21. En España estamos todos a roubar así que o nacionalismo queda enmerdecido, tanto en Galicia como en tódalas rexións da porqueriza chamada España. Os galegos sempre han vivido coma escravos dando o poco que tiñan os ricos, e amedrentados pola igrexia católica nun lugar onde non houbo ilustración. Non sabemos de convivencia, o galego vai a súa e a falar mal do vecino, por iso Galicia extínguese.

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. ¿dende cando un galego e en galego se di "han vivido"? Creo que é vostede dos galegos que buscan a extinción. Pois boa sorte, extíngase vostede

      Eliminar
  22. Españois. Levo vivindo na súa bosta de país Xa uns cantos anos

    ResponderEliminar
  23. ¿A nadie se le ha ocurrido relacionar esta moda de maltratar a los gallegos con las navegaciones trasatlánticas en las que los portugueses llevaron la delantera a Castilla? ¿Nadie sabe la importancia de Galicia y la de sus marinos en las gestas portuguesas? ¿Nadie sabe aquí dónde nació Joao da Nova y como navegó, descubrió y murió? ¿Nadie sabe que las familias de nobles que combatieron tenían importantes negocios con la corona portuguesa? ¿Nadie sabe la verdadera personalidad de Cristóbal Colón? Es normal. Las familias eran armadores y veían peligrar sus intereses...

    ResponderEliminar
  24. O que non teña orgullo da sua terra so merece merda.

    ResponderEliminar
  25. Vaicheboavai meus amigos! E vin pra Uruguay cando tiña oito anos, no ano 1956. Non falaba outro idioma que o noso, o galego.sasenta e un anos despois sigo ca misma "teima", (pra os que non queren sua identidade, claro!) vivimos na fermosa Patagonia dende 1984, onde vivimos temos veciños galegos e sobrannos dedos dunha man pra decirvos cantos desos galegos falan seu idioma! e inda me dicen ,nesa mistura irrevente de castelán mal falado despois de tantos anos de vivir na américa..."¿E ti rapás, inda sigues falando como esos palurdos campesiños da aldea?"..."¡H
    hasta o día que me leven a o cimiterio home!"

    ResponderEliminar
  26. Cando me falam d'Espanha, sempre tenho uma dispiuta, si minha nai è Espanha, eu som um filho da....

    ResponderEliminar
  27. Cando eu estudiaba falabannos da diglosia e do autoodio que tiñamos os galegos hacía a nosa orixe e o noso idioma, faciase burla dos nenos que falaban galego e moita xente levabao a gala, non saber e non entender o galego e mais lonxe ainda, algún semellaban ter un estraño acento madrileño, ou cando saen de Galicia poñen acento como de Valladolid, receosos de que os recoñezan como galegos. Pais galegofalantes que lle insistian os seus nenos que falasen castellano etc.. e isto segue a ocorrer hoxe en día, tristemente.
    AUTOODIO nos dician, inda por riba botanvannos a culpa, os galegos son tan parvos que ate odian o seu idioma e a sua estirpe, outra razón para desprecialos mais todavía.
    Séculos de odio e desprezo, de fame e de inxustiza e o que levou a esta situación a xente, non e AUTOODIO es puro espirito de SUPERVIVENCIA.
    E agora que? Damoslle a volta o odio ou que facemos? Eu creo que toca falar do noso pasado, de recordalo, de dalo a coñecer o resto de España, que teñan claro as xeración actuais o que aqui pasou. A xente de agora non ten a culpa do que fixo a xente de antes, pero de xustiza é que o saiban que miren pra nos doutro xeito, que on nos falten mais, temos que recla,mar a nosa historia no conxunto dunha historiografia española que ou ben a ignora ou a despreza.
    Non creo na revancha pero si na xustiza.

    ResponderEliminar